Viaggi di caccia in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
Caccia grossa in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia grossa in Bulgaria
Caccia alla piccola selvaggina in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia alla piccola selvaggina in Bulgaria
Viaggi e pacchetti di caccia in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Viaggi e pacchetti di caccia in Bulgaria
Case di caccia in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Case di caccia in Bulgaria
Trofei di caccia in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Trofei di caccia in Bulgaria
Caccia al cervo in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al cervo in Bulgaria
Caccia al daino in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al daino in Bulgaria
Caccia al capriolo in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al capriolo in Bulgaria
Caccia al cinghiale in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al cinghiale in Bulgaria
Caccia al muflone in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al muflone in Bulgaria
Caccia al camoscio in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al camoscio in Bulgaria
Caccia all'orso in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia all'orso in Bulgaria
Caccia agli uccelli in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia agli uccelli in Bulgaria
Caccia al gallo forcello in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al gallo forcello in Bulgaria
Caccia alle anatre selvatiche in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia alle anatre selvatiche in Bulgaria
Caccia al fagiano in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia al fagiano in Bulgaria
Caccia alla beccaccia in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia alla beccaccia in Bulgaria
Caccia alle quaglie in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia alle quaglie in Bulgaria
Caccia alla tortore in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia alla tortore in Bulgaria
Caccia alla pernice in Bulgaria - Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- Servizi di caccia - Caccia alla pernice in Bulgaria
Trova le nostre battute di caccia scontate in Bulgaria
- Viaggi di caccia in Bulgaria direttamente dagli allestitori
» Bulgaria Hunting Trips » Caccia in Bulgaria » Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
- PRENOTA LA TUA CACCIA IN BULGARIA
Viaggi di caccia in Bulgaria
Zona di caccia кв Възходи Тутракан 7600
Caccia in Bulgaria
Viaggi venatori sono organizzati nei minimi particolari e seguiti da personale che parla italiano e conosce perfettamente il territorio.
Programmi includono la caccia allo stanziale, migratoria, ungulati, acquatici e mista.
Bulgaria Hunting Trips | Hunting area кв Възходи Тутракан 7600
- Лов кв Възходи Тутракан 7600
- ✓ Hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Hunting in Europe кв Възходи Тутракан 7600
- Chasse en Bulgarie кв Възходи Тутракан 7600
- Jagd in Bulgarien кв Възходи Тутракан 7600
- Caza en Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Κυνήγι στη Βουλγαρία кв Възходи Тутракан 7600
- Bulgaristan'da Avcılık кв Възходи Тутракан 7600
- ✓ Big game hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Red deer hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Fallow deer hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Roe deer hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Wild boar hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Mouflon hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Barbary sheep hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Chamois hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Himalayan tahr hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Bezoar ibex hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Wood grouse hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- ✓ Small game hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Pheasant hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Quail hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Turtle-dove hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Partridge hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Wood pigeon hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Woodcock hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- European hare hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- ✓ Waterfowl hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Wild duck hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Goose hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- ✓ Predator hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Wolf hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Jackal hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
- Fox hunting in Bulgaria кв Възходи Тутракан 7600
Viaggi di caccia in Bulgaria
Caccia in Bulgaria
- Caccia in Bulgaria
- кв Възходи Тутракан 7600
Caccia in Bulgaria
Il paese: La Bulgaria è un paese situato nell'Europa sudorientale. La sua capitale è Sofia. La Bulgaria confina a nord con la Romania, a ovest con la Serbia e la Macedonia del Nord, a sud con la Grecia e la Turchia e a est con il Mar Nero. Con una superficie di 110,994 km quadrati, la Bulgaria è il paese 16th più grande d'Europa. La popolazione della Bulgaria è di 7,5 milioni di persone.
Clima: Considerando la sua area relativamente piccola, la Bulgaria ha un clima variabile e complesso. Il paese occupa la parte più meridionale della zona climatica continentale, con piccole aree a sud che rientrano nella zona climatica mediterranea. Le precipitazioni annuali sono di circa 635 mm, ma possono variare durante l'anno. Le quattro stagioni, primavera, estate, autunno e inverno, sono nettamente differenziate.
Voli: voli giornalieri per gli aeroporti di Sofia, Varna e Burgas dalla maggior parte delle capitali europee. I collegamenti con voli intercontinentali possono essere effettuati a Francoforte, Vienna, Parigi, Amsterdam, Londra o Istanbul.
Visto: non è richiesto un visto per la Bulgaria per i cittadini statunitensi o i titolari di passaporto UE.
Permesso di importazione del fucile: i cacciatori possono portare le proprie armi da fuoco, ma è fondamentale concordare tutti i dettagli con noi in anticipo. Tutti i cittadini dell'UE in possesso di un passaporto UE per armi da fuoco (EFP) valido possono entrare in Bulgaria con i propri fucili e munizioni, senza ulteriori requisiti. Se non possiedi una tale carta europea per armi da fuoco (EFP), devi ottenere un permesso ufficiale di importazione di armi da fuoco per entrare in Bulgaria con il tuo fucile da caccia e le munizioni personali. Il processo richiede 30 giorni lavorativi. Devi essere in grado di fornire tutti i dettagli del fucile e delle munizioni, nonché una licenza di caccia valida dal tuo paese d'origine. Ti incontreremo personalmente in aeroporto e ti assisteremo con tutte le procedure e formalità doganali. Poi insieme partiremo per la zona di caccia.
Sistemazione: le case di caccia variano notevolmente per dimensioni, terreno, habitat, alloggi e facilità di accesso. A seconda dei tuoi desideri di caccia e delle tue preferenze di gioco, sceglieremo il rifugio e l'area di caccia che meglio si adattano alle tue aspettative. Sperimenterai l'ospitalità bulgara, le tradizioni locali, la cucina bulgara con ricette tramandate di generazione in generazione.
Caccia: la Bulgaria è un paese con una natura straordinaria e una fauna varia. I livelli di difficoltà della caccia variano molto. Per i cacciatori in cerca di avventure in montagna, ci sono alte vette aspre dove vengono inseguiti i camosci, e ci sono anche molte regioni collinari e pianure dove vivono in abbondanza cervi e altra selvaggina. La maggior parte della caccia viene effettuata al punto e al gambo o continuando a cacciare da un posto alto. A seconda della selvaggina scelta, proponiamo i nostri programmi di 4 notti / 3 giorni di caccia o di 6 notti / 5 giorni di caccia.
La Bulgaria è anche uno dei pochi paesi europei che consente la caccia con l'arco. Il trofeo di caccia in Bulgaria è generalmente aperto tutto l'anno. I periodi di caccia per le specie di selvaggina grossa sono fissati come segue:
1 Settembre - 31 Gennaio - Cervo Europeo, Camoscio Balcanico (femmina - 15 Settembre - 31 Ottobre), Daino, Camoscio Balcanico (maschio - 1 Dicembre - 15 Gennaio);
15 aprile - 15 maggio – Gallo cedrone, camoscio balcanico (maschio);
1 maggio - 30 ottobre - Capriolo;
Tutto l'anno - Cinghiale (caccia individuale), Muflone, Lupo, Volpe, Sciacallo dorato;
1° ottobre - 15 gennaio - Cacce al Cinghiale in battuta.
Dopo la caccia: assisteremo e monitorare tutti i processi dalla raccolta dei tuoi trofei, attraverso il lavoro del tassidermista e la documentazione di esportazione allo spedizioniere e l'effettiva spedizione del trofeo a casa tua.
Uno dei tipi più popolari di tiro al volo in Bulgaria è la caccia alla beccaccia, e per una buona ragione. La rotta migratoria di questi uccelli li porta direttamente attraverso la Bulgaria, rendendola una delle migliori destinazioni di caccia alla beccaccia al mondo.
La caccia alla beccaccia inizia intorno alle 9:00, il momento migliore è alla luce del giorno, con un cane da ferma. Il Setter e il Pointer si sono dimostrati preziosi aiutanti per questa caccia. La beccaccia è un uccello riservato; più comunemente riscontrato nelle foreste, da cui il suo nome - beccaccia. Ama nascondersi lungo i margini del bosco, nei calanchi, vicino a piccoli fiumi, dove il terreno è soffice e in cespugli corti (rove, rovi e arbusti spinosi), ma deve essere vicino al bosco. Durante i rapidi cali di temperatura, la beccaccia può essere trovata nelle pinete, dove la neve e la brina non possono raggiungere il suolo.
Lì trascorre l'intera giornata nutrendosi e riposando, e riesce a sopravvivere perché il terreno non gela. Alcune delle migliori regioni per la caccia alle beccacce si trovano in Bulgaria. Queste regioni mantengono il vitale necessario per la temperatura degli uccelli di 5 gradi Celsius. È risaputo che una delle più grandi rotte migratorie della beccaccia - via Pontica - passa attraverso la Bulgaria, rendendola una delle migliori destinazioni di caccia per questo uccello al mondo.
Questi uccelli rimangono per il periodo più lungo proprio in Bulgaria. I cacciatori bulgari non hanno molto interesse per le beccacce, consentendo soprattutto ai cacciatori stranieri di dedicarsi a questo tipo di tiro alare in Bulgaria. Gli habitat migliori sono vicino al Mar Nero, perché la neve si scioglie rapidamente grazie al clima marittimo. I terreni di caccia sono facilmente percorribili perché il terreno è soffice e privo di zone rocciose. Alcune delle foreste sono sparse, il che consente una migliore visibilità degli uccelli e più trofei.
La caccia alle beccacce è tremendamente interessante perché è difficile, comporta lunghe camminate e forti emozioni. Il miglior cane da ferma per cacciare questi uccelli è il setter inglese. Ha un portamento fermo, ricerca i luoghi dove la vegetazione è più fitta, ha un buon ritmo e copre vaste aree. A differenza del Pointer cerca in modo circolare e, il più delle volte, cerca di bloccare la fuga dell'uccello.
Il Pointer ha un buon senso dell'olfatto, ma cerca ulteriormente e in linea retta, il che gli consente di perdere alcuni uccelli. Ci sono eccezioni; alcuni Pointer sono molto bravi nella caccia alle beccacce. Ultimamente abbiamo iniziato a vedere il pointer tedesco a pelo corto nella foresta, ma il problema è che seguono e danno la caccia alla selvaggina da pelo.
I terreni migliori per il tiro alare della beccaccia in Bulgaria sono foreste a stelo corto, radure e boschi radi di faggi, querce e conifere purché ci siano prati frequentati da bestiame nelle vicinanze. Di notte, le beccacce trovano il loro cibo in quei prati scavando.
Colombacci
All'inizio della stagione per la caccia al colombaccio non si differenzia dalle tortore in quanto entrambi gli animali vengono inseguiti negli stessi punti di alimentazione (campi di girasoli e campi coltivati).
I cacciatori devono essere nei terreni di caccia alle 7:00 e possono cacciare lì fino alle 11:00. Dalle 11:00 alle 16:00 gli uccelli possono essere inseguiti dai punti di abbeveraggio (presso fiumi, paludi, straripamenti, ecc.) e dai luoghi in cui riposano (foreste umide e senza sole accanto a campi di girasole, boschi di acacia, tronchi d'albero secchi o massicci alberi singolari dai quali il colombaccio ha la possibilità di stare all'erta per eventuali minacce). I cacciatori devono essere al riparo di un albero o ai margini della foresta e sparare solo agli uccelli in volo. Il periodo per questo tipo di tiro alare in Bulgaria inizia all'inizio di agosto e termina il 30 ottobre.
Caccia al colombaccio con esche:
I colombacci possono essere cacciati con esche a partire dal 30 ottobre fino alla fine di febbraio. I terreni di caccia sono le risaie, i campi coltivati di mais e di girasoli, ecc. La cosa più importante di questa caccia è l'osservazione, sulla base di essa possiamo determinare dove si nutrono esattamente gli uccelli.
Usando una rete mimetica viene costruito un nascondiglio vicino al bordo del campo. Da 20 a 40 uccelli artificiali e due dispositivi con finti colombacci rotanti che imitano gli uccelli da sbarco e attirano gli stormi. Si consiglia di spargere del cibo aggiuntivo, trovato nel campo (semi di girasole, mais ecc.), tra le esche perché gli uccelli hanno una visione eccellente. Inoltre, un colombaccio solitario e statico viene posizionato su un luogo alto che si affaccia sul campo per svolgere il ruolo di vedetta.
Il poligono di tiro è di 15-30 m.; sparare prima che l'uccello atterri dà i migliori risultati. Quando è coinvolta più di una persona, i cacciatori possono sparare solo a comando.
I cani da riporto possono essere utilizzati per questo tipo di tiro al volo in Bulgaria. Il cane deve essere ben disciplinato e deve poter stare fermo all'interno del nascondiglio perché gli uccelli sono sospettosi quando si accorgono del movimento. Anche i cacciatori devono rimanere fermi mentre sono nel nascondiglio.
Arma: i fucili semiautomatici sono la scelta preferita, ma possono essere utilizzati anche fucili a canna liscia o sovrapposti. La lunghezza della canna deve essere compresa tra 66 e 76 cm e gli strozzatori possono essere: |, ||, |||. I giri più comunemente usati sono № 6 ½ e № 7 ½, in genere però puoi usare giri che vanno da № 5 a № 8
Accessori: reti mimetiche, mimetiche 3D, vestiti appropriati che si integrano perfettamente con il terreno.
gallo cedrone
Il gallo cedrone è il gallinaceo più grande e si incontra nelle pinete ad oltre 1500 m sul livello del mare.
È anche uno dei trofei più prestigiosi tra gli uccelli. La caccia al gallo forcello si svolge al mattino presto, prima dell'alba. Le osservazioni devono essere fatte in anticipo per identificare i cosiddetti tokovishta (luoghi in cui il gallo forcello si accoppia da 1 a 6 femmine).
La caccia al gallo forcello può avvenire solo durante il periodo degli amori, ed è obbligatorio avere una guida che conosca bene la zona, perché i percorsi verso i terreni di caccia si fanno in completa oscurità. L'avanzamento verso il gallo forcello canoro avviene su comando della guida.
A seconda del terreno, si percorrono fino a 3 passi solo durante alcune parti del canto del gallo cedrone. Emette 3 suoni ei cacciatori possono muoversi solo quando inizia a cantare il terzo - brosene. Questo è un suono che imita il suono dell'affilatura di una falce. Prima che gli altri due stiano scoppiando (sembra come aprire una bottiglia di champagne) e bussando. Quando emette il terzo suono, il gallo forcello non sente nulla, ecco perché i cacciatori devono fare la loro avanzata.
Se un cacciatore non riesce a sincronizzare il proprio movimento con il canto dell'uccello, la guida deve prendergli la mano e assicurarsi che si muova all'unisono con la melodia. La distanza di tiro è di circa 30 m e il tiro viene effettuato su comando della guida di caccia. Questo è l'unico uccello che può essere colpito quando è a terra. I colpi sono № 2/0 до № 4/0 quando si caccia con un'arma a canna liscia.
Quando si caccia con un'arma rigata, la distanza di tiro può essere compresa tra 50 e 80 m, se la visibilità lo consente. Quando si utilizza un'arma rigata, il gallo forcello può essere cacciato alla luce del giorno, perché le distanze sono notevolmente maggiori. Possono essere utilizzati fucili e fucili Flobert, così come 223 e tutti i fucili di piccolo calibro. Il gallo cedrone in Bulgaria è un trofeo eccezionale ma non è un uccello che può essere consumato. È un trofeo che può essere farcito e conservato.
La caccia in sé è molto interessante ed emozionante.
Anatre selvatiche
La caccia alle anatre selvatiche è uno dei tipi più freddi ed emozionanti di tiro al volo in Bulgaria. Esistono tre tipi di caccia alle anatre. Il primo tipo è in volo, al mattino presto e al tramonto. Il secondo tipo è con finte esche nei punti di sosta (serbatoi, dighe, fiumi e acque di scolo). Il terzo tipo è la caccia lungo le sponde di fiumi, canali e torrenti.
Quando si caccia nelle prime ore del mattino, i cacciatori devono essere nei luoghi di caccia prima dell'alba. Gli uccelli si spostano dai punti di alimentazione verso i punti di riposo. Quelle sono normalmente grandi dighe e fiumi di acqua alta. Si consiglia di indossare abiti caldi, ma l'uso di coperture mimetiche è d'obbligo, poiché questi uccelli hanno una vista acuta e un senso dell'udito molto acuto. È una buona idea che i cacciatori utilizzino richiami uditivi, in modo da dirigere gli uccelli verso se stessi. Puoi usare cani da riporto (Golden Retriever, Labrador, Drahthaart, Kurzhaart e Setter). I cani devono essere molto disciplinati, obbedienti e obbedire al comando Resta al posto!. I cani con esperienza seguono da soli gli uccelli colpiti e li recuperano rapidamente per la loro guida.
Durante le cacce al tramonto, è consigliabile appostarsi in attesa delle anatre nei punti di alimentazione.
Questi sono: aree di deflusso superficiale (flusso terrestre), campi coltivati (risaie), ruscelli poco profondi, campi di mais allagati (solchi pieni d'acqua). È obbligatorio utilizzare richiami uditivi, in modo da dirigere gli uccelli verso i luoghi desiderati. Si consiglia di utilizzare cani da riporto, in quanto la caccia si svolge nelle ore più buie della giornata. Per questo tipo di tiro al volo in Bulgaria, l'utilizzo di Drahthaars e Kurzhaars porta un maggior successo. Sono in grado di trovare gli uccelli colpiti sia visivamente che con l'olfatto, mentre i Labrador e i Golden Retriever tendono a seguire visivamente l'uccello e sono più adatti per la caccia in ampie aree di mare aperto (superfici d'acqua riflettenti).
La caccia a piedi è il secondo metodo di caccia alle anatre. Si tratta di un'uscita ricca di emozioni, di lunghe camminate, motivo per cui il cacciatore deve essere in ottima salute. Questo tipo di caccia ha più successo quando le dighe più grandi della zona si congelano. Canali e fiumi più piccoli non consentono il congelamento dell'acqua anche a temperature inferiori a - 15 gradi. Gli uccelli ne sono consapevoli e trovano condizioni favorevoli per riposare e mangiare. Si consiglia di iniziare questo tipo di caccia alle 6 del mattino e può durare fino alle 17:00. Può quindi essere combinato con una caccia serale al tramonto. Combinati, i due tipi di caccia possono portare risultati meravigliosi. Durante le cacce a piedi è bene avvalersi di una guida che conosca i luoghi in cui gli uccelli riposano durante il giorno. Una volta che ti avvicini ai punti di riposo, devi muoverti con calma e rimanere basso. Devi usare la vegetazione circostante come copertura mentre ti avvicini agli uccelli e usi l'elemento sorpresa. È possibile sollevare tra 20 e 50 uccelli in aria in uno di questi punti. Quando ti muovi lungo una sponda di un fiume o un canale, hai bisogno di un cane disciplinato che non cammini più di 15 - 20 passi davanti a te. Una volta che ti avvicini ai punti di riposo, il cane deve obbedire al comando Heel! o Dietro di me! per non sollevare la selvaggina che riposa. In Bulgaria, le razze canine più diffuse sono Drahthaar e Kurzhaar. Una volta che gli uccelli sono stati uccisi, i cani devono recuperare gli uccelli dall'acqua e dalla terraferma sotto il comando Recupera!. Il cane deve essere in grado di destreggiarsi tra gli ostacoli (ostacoli d'acqua, alberi caduti, stagni, ecc.) - in altre parole, deve essere resistente durante il recupero.
Il terzo tipo di caccia consiste nel rimanere in attesa degli uccelli nei loro punti di riposo. Questi sono: grandi bacini idrici (dighe), deflussi superficiali. È obbligatorio utilizzare esche (esche). Si consiglia di mettere in acqua tra 40 e 100 richiami d'anatra. È bene avere due o tre paia di richiami alari rotanti (mojos). Puoi usare richiami mobili per anatre con motori elettrici, in modo da creare l'illusione che gli uccelli si muovano. I cacciatori devono aver creato un nascondiglio temporaneo sulla riva del fiume. Deve fondersi con il terreno per non destare sospetti negli uccelli. Allo stesso scopo può essere utilizzata una barca mimetizzata con vegetazione di canne. La caccia in barca consente ai cacciatori di scegliere da soli i luoghi di caccia. Quando si utilizzano esche in questi casi, devono essere mobili, con corde e pesi incorporati (in modo che possano essere lanciati direttamente dalla barca).
Tortore
Il passaggio della tortora inizia alle 7:30 e termina alle 11:00, nei luoghi in cui si nutre (campi di girasoli), per questo i cacciatori devono essere nei terreni di caccia entro le 7:00. A causa del fatto che gli uccelli della specie colomba usano gli stessi corridoi aerei quando volano, si consiglia alle guide di caccia di cercare i punti di caccia uno o due giorni prima.
I punti in cui verrà posta la copertura per inseguire gli uccelli vengono decisi sulla base delle informazioni raccolte. Dopo le 11:00 se non siamo soddisfatti dei risultati, possiamo inseguire gli uccelli nei loro abbeveratoi (fiumi, paludi, straripamenti ecc.), a condizione che ci siano alberi, tronchi secchi, pali elettrici e fili.
L'uso di cani da riporto è pratica comune. Il cane deve essere molto disciplinato e abile nell'eseguire i comandi.
Dovrebbe obbedire ai comandi: resta, sdraiati, vai a prendere. Un cane esperto ha la capacità di rintracciare gli uccelli in movimento prima del cacciatore e al momento dello sparo di riportare indietro l'uccello in modo rapido ed energico, ricordando bene il punto esatto dell'uccello colpito. Deve sedersi davanti al cacciatore e restituire l'animale.
Durante una caccia di gruppo (in gruppi di 4 - 8 cacciatori), è consigliabile coprire tutti i corridoi degli uccelli di passaggio, costringendoli a continuare a volare in aria e dando ai cacciatori la possibilità di continuare a sparare. La tortora vola a velocità comprese tra 70 e 90 km/he deve essere anticipata adeguatamente.
beccaccini
I beccaccini sono raramente il bersaglio dei cacciatori bulgari, ma c'è abbastanza interesse da parte dei cacciatori stranieri.
Questo tipo di tiro al volo in Bulgaria non richiede ai cacciatori di alzarsi presto e può continuare per l'intera giornata. I beccaccini sono più comunemente cacciati nei cosiddetti overflow (campi che trattengono l'acqua, risaie, punti in cui i fiumi sono straripati e laghi poco profondi).
Questo è un uccello che fa uno dei voli migratori più lunghi del mondo. Ci sono prove che alcuni esemplari viaggiano dal Giappone alla Bulgaria. La caccia è molto emozionante e mette alla prova le abilità di tiro del cacciatore.
Al decollo, i beccaccini emettono un grido che guida il cacciatore verso il bersaglio. Il problema è che l'uccello fa virate improvvise e brusche su entrambi i lati e dopo il 30esimo metro raddrizza la sua traiettoria.
Mancare l'obiettivo è abbastanza comune. Dei tre tipi di beccaccino (piccolo, comune e grande) il beccaccino comune può essere cacciato in Bulgaria. Possono essere utilizzati cani da riporto, che affrontano bene i terreni acquosi.
I cani devono lavorare molto vicino al cacciatore, ad una distanza non superiore a 20 - 25 m. perché il beccaccino si alza al 20° metro (l'uccello non permette al cacciatore di avvicinarsi; il terreno non consente movimenti furtivi) e lo fa molto velocemente, rendendo piuttosto difficile il colpo.
I setter inglesi si sono affermati come i migliori cani per questa caccia. Hanno una buona postura ferma e un eccezionale senso dell'olfatto. La loro pelliccia li protegge dall'umidità e possono lavorare tutto il giorno.
La caccia al beccaccino è consentita nel periodo da inizio agosto a fine febbraio. Il periodo migliore per questo tipo di tiro al volo in Bulgaria è a dicembre e gennaio, quando la maggior parte dei bacini d'acqua gela.
quaglie
Caccia alle quaglie in Bulgaria - uno dei due tipi di tiro al volo in Bulgaria che può aver luogo già ad agosto. La caccia alle quaglie viene effettuata principalmente nelle prime ore del giorno. Si consiglia di essere nei terreni di caccia entro le 6:00.
All'inizio della stagione è meglio cacciare fino alle 10:00 e dalle 16:00 alle 19:00 nel pomeriggio a causa delle alte temperature che impediscono il lavoro dei cani. Durante quel periodo, è consigliabile scegliere terreni di caccia ad altitudini maggiori. La pratica ci mostra che le quaglie preferiscono le regioni montuose più alte quando le temperature iniziano a salire. Si incontrano più comunemente nei prati dove crescono diversi tipi di miglio, nei campi pianeggianti di cereali raccolti o nei cosiddetti campi di stoppie dove le erbacce sono dominanti.
Si consiglia l'uso di cani di razza inglese (Pointer, Setter, ecc.). La caccia alle quaglie nei passaggi è il metodo più intenso e di successo, quando si formano gruppi da 1000 a 3000 uccelli. La stagione per questo tipo di tiro al volo in Bulgaria va dal 1 settembre al 1 ottobre. In questo periodo le temperature sono più basse ed è possibile cacciare nel corso dell'intera giornata. Un singolo cacciatore può sparare a più di 100 uccelli durante questo tipo di caccia.
Se i cani sono ben addestrati, è possibile abbattere circa 15 - 30 quaglie in circa 2 - 4 ore. Il nostro consiglio è di sparare solo quando il cane è in posizione di punta. In questo modo c'è uguaglianza tra il cacciatore e la preda, e la caccia stessa è piacevole. Il cane deve essere ben addestrato, avere una posizione ferma ed essere un buon cane da riporto.
I cani giovani possono essere portati con sé in questa caccia, perché acquisiscono qualità ed esperienza, rendendoli migliori aiutanti durante la caccia ad altri tipi di uccelli. Il cane deve lavorare sodo per ritrovare la selvaggina e, dopo lo sparo, riportarla al cacciatore. Se impara a trovare le quaglie, sarà in grado di trovare facilmente tutti gli altri tipi di uccelli. La distanza di tiro consigliata è di 20-30 metri. Quando il cane è fermo ma non c'è nulla davanti a lui, dovrebbe essere consentito di percepire l'odore dell'animale in fuga.
Durante le cacce di gruppo il partecipante deve camminare lentamente e fermarsi ogni 10 - 15 passi per circa 30 secondi. In questo modo gli uccelli che si spingono a terra sono costretti a lasciare la loro copertura e ai cani viene data la possibilità di captare i loro odori. Quando si caccia in gruppo (4 - 5 cacciatori) dobbiamo sempre conoscere la posizione dei nostri compagni cacciatori. Ogni volta che una persona del gruppo spara con la pistola nel tentativo di abbattere un uccello, gli altri devono aspettarlo e poi sparare. Solitamente si perquisisce una regione con il gruppo che forma una linea, rispettando le misure di sicurezza.
Le quaglie sono completamente selvatiche; le popolazioni non sono mescolate con uccelli allevati in cattività. Il miglior periodo di caccia inizia il 1 settembre e termina il 1 ottobre. I terreni di caccia sono montuosi, collinari e coltivati.
fagiani
La caccia al fagiano è un tipo divertente ed emozionante di tiro al volo nelle pianure bulgare.
La caccia ai fagiani inizia intorno alle 9:00 e può durare l'intera giornata. Il terreno può essere di piccole, dolci colline, pianure o lungo fiumi e canali dove è presente una fitta vegetazione.
I fagiani selvatici preferiscono nascondersi in fitti cespugli. I posti migliori per questo tipo di tiro al volo in Bulgaria sono lungo il fiume Danubio, nella parte settentrionale del paese. La caccia può essere svolta in gruppo o individualmente, camminando lungo fiumi, canali e ai margini dei boschi.
Quando si cacciano i fagiani in Bulgaria, i cani da ferma continentali trovano un uso più ampio, perché il terreno è ricoperto da una fitta vegetazione dove i cani da ferma inglesi trovano difficoltà. Ci sono aree in Bulgaria dove si possono cacciare i fagiani allevati nelle riserve. Questi uccelli vivono su enormi appezzamenti di terreno chiuso dove possono crescere in modo molto simile alle loro controparti selvatiche. Sono allevati per soddisfare i numeri che i cacciatori desiderano, specialmente durante la caccia in battuta.
I fagiani possono essere cacciati tutto l'anno in Bulgaria nei luoghi designati.
pernici
La caccia alla pernice in Bulgaria inizia intorno alle 9:00, perché gli uccelli gallinacei non richiedono al cacciatore di alzarsi e di essere nei terreni di caccia molto presto. Questo tipo di tiro al volo in Bulgaria si svolge in pianure e regioni con piccole e dolci colline.
Le pernici trovate in Bulgaria sono selvatiche e le loro popolazioni più grandi risiedono vicino a Plovdiv, dove ci sono molte terre incolte e campi di erbacce. In questi luoghi le pernici possono facilmente nascondersi e riprodursi. Alcuni stormi sono composti da più di 50 uccelli. È possibile vedere da 10 a 20 famiglie al giorno. Le pernici vengono cacciate con cani da ferma, il Pointer e il Setter sono le razze più comunemente usate. Perlustrano rapidamente le aree più grandi e hanno una buona posizione ferma.
Alcuni Pointer possono annusare stormi da 100 m di distanza. Puoi cacciare individualmente o in gruppo. Sono da evitare i cani nervosi (cani che non riescono a mantenere la posizione o sono facilmente provocati dagli uccelli in movimento davanti a loro, che a loro volta impediscono l'avanzata dei cacciatori). Le pernici, quando sono in pericolo, volano a 300-600 metri da dove si trovavano e atterrano di nuovo. Ecco perché la loro traiettoria di volo deve essere tracciata.
Dobbiamo avere un buon controllo sul cane in modo da poter regolare la distanza di ricerca, soprattutto quando sappiamo dove si trovano gli uccelli. Le famiglie hanno un profumo forte che le rende facili da trovare. È consigliabile, quando si cacciano le pernici, cercare di dividere il gregge. Quindi premono più a lungo a terra e possiamo osservare bellissime posizioni dei cani.
Questo tipo di tiro sull'ala in Bulgaria può durare tutto il giorno con molto terreno coperto con un ritmo elevato. Ecco perché il cacciatore deve essere in buona salute.
Lepri/Conigli
Le lepri sono una delle specie di selvaggina più popolari per i cacciatori bulgari. La caccia alla lepre è profondamente radicata nella tradizione bulgara.
Ci sono due metodi per cacciare le lepri utilizzati in Bulgaria. Uno è a piedi con i cani da ferma, ma quello più preferito è la caccia in battuta.
Di solito vengono perquisiti appezzamenti di terreno pianeggianti, ondulati e isolati. Le lepri vengono cacciate in gruppo e i cacciatori di solito si allineano in linea retta entro 6-10 passi l'uno dall'altro. Durante le cacce di gruppo, le precauzioni di sicurezza sono di vitale importanza.
Il tiro è consentito solo davanti e dietro al cacciatore, tenendo presente la posizione degli altri partecipanti alla caccia. Di solito si cercano zone arate, soprattutto in condizioni ventose. La ragione di ciò è che la lepre si sdraia in una piccola tana con la schiena rivolta a un grosso pezzo di terra. Questo di solito si verifica durante le fredde giornate invernali.
A seconda del tempo, le lepri possono essere incontrate ai margini dei campi e dei boschi e in luoghi terrazzati ondulati, soprattutto in condizioni di pioggia. In questi punti, il terreno drena bene e la lepre può fare attenzione al pericolo. Scelgono sempre luoghi alti (colline terrazzate, tumuli, dighe, ecc.) per le loro tane.
I cani devono lavorare vicino ai cacciatori e, trovata la lepre, devono congelarsi in posizione di punta davanti ad essa. Dopo lo sparo devono riportare indietro l'animale.
I cacciatori dovrebbero essere in buona salute a causa dei lunghi viaggi con tempo freddo. Uno zaino è un must poiché ogni cacciatore porta il suo pescato. I cacciatori stranieri di solito cacciano con una guida e un corriere, quindi questo non si applica sempre a loro.
oche
La caccia all'oca coinvolge le prime ore del mattino e le escursioni molto fredde. Questo tipo di tiro alare in Bulgaria è efficace mentre gli uccelli sono in volo al mattino e nel tardo pomeriggio.
Al mattino le oche sono inseguite dai luoghi in cui hanno riposato (grandi laghi e fiumi). Vengono scelti i luoghi che offrono un punto di osservazione privilegiato, consentendo ai cacciatori di eliminare gli uccelli prima che riescano ad arrampicarsi oltre la portata dei cacciatori. La distanza migliore per sparare alle oche è di circa 30-40 m. Questo è un uccello molto resistente ed è per questo che devono essere usati pellet più grandi (№ 1, № 0, № 2/0 e № 4/0).
Nel tardo pomeriggio le oche possono essere inseguite dai luoghi in cui riposano durante la notte (grandi laghi e fiumi), solitamente sul bordo dell'acqua. Si consiglia l'uso di richiami d'oca per attirare gli uccelli nella direzione desiderata. Al crepuscolo la distanza di tiro può variare da 15 a 30 m.
Il secondo modo per cacciare le oche è nei loro punti di alimentazione. Questi sono campi con colture di grano ancora nelle prime fasi della loro crescita, la principale fonte di cibo per le oche. Dopo che il campo è stato scelto, viene costruito un nascondiglio che si fonde con l'ambiente circostante. Il nascondiglio può essere allestito un po' di tempo prima della caccia, permettendo agli uccelli di abituarsi alla sua presenza.
È possibile utilizzare richiami con e senza ali rotanti, nonché 3 gazze artificiali e da 50 a 100 uccelli statici, imitando uno stormo di oche che si nutrono e riposano. Altri tipi di uccelli da richiamo possono essere utilizzati per creare l'illusione di un campo pacifico. La distanza di tiro varia da 15 a 30 m.
I cacciatori possono usare i richiami dell'oca per dirigere gli stormi nei punti desiderati e poiché gli uccelli cadono da grandi altezze i cacciatori devono avere pazienza e aspettare che arrivino a tiro. Le riprese sono sotto il comando della guida (Adesso! ecc.). Questi sono uccelli potenti con un buon piumaggio. Se si spara prematuramente c'è la possibilità di mancare o ferire l'oca.
È possibile utilizzare un cane da riporto. Deve essere ben disciplinato e obbedire al comando Resta! e deve essere tenuto all'interno del nascondiglio. La caccia alle oche può durare l'intera giornata e la caccia stessa è statica e con tempo freddo. Ecco perché vestiti termoisolanti, stivali invernali caldi e calze in neoprene sono un must per questo tipo di tiro al volo in Bulgaria.
Caccia grossa a Bulgari
Capra Selvatica/Camoscio
Il camoscio balcanico abita principalmente i monti Rodopi e Rila. Le zone di caccia in Bulgaria sono generalmente superiori ai 1800 m, ma in alcuni luoghi anche oltre gli 800 m e l'appostamento è più facile che altrove. Le femmine di camoscio hanno una media di 90 - 93 punti CIC, i maschi circa 103 - 106 punti CIC. La caccia al camoscio in Bulgaria offre ai cacciatori la possibilità di ottenere fantastici trofei.
Caccia al cinghiale dall'alto
Individualmente, la caccia al cinghiale in Bulgaria viene effettuata da un posto alto. Durante il periodo estivo, la pelliccia del cinghiale è corta e rara (da maggio a ottobre) e non è altrettanto bella e imponente. La qualità dei trofei abbattuti è elevata e le taglie oscillano tra i 18 ei 31 cm. Il record mondiale per il trofeo di cinghiale è in Bulgaria - 158,2 punti CIC.
Capriolo
I caprioli sono ampiamente diffusi in tutto il nostro Paese. La sua popolazione è gradualmente aumentata negli ultimi anni. Il peso medio dei trofei di cervo maschio è di 300-500 g. Tuttavia, gli esemplari con un peso del trofeo superiore a 400 g vengono spesso uccisi.
Dalla fine della primavera fino all'inizio dell'autunno, il grande gioco riposa. Durante questo periodo è consentita solo la caccia al capriolo. Il periodo migliore per una caccia di successo è a maggio e giugno, poco prima che gli alberi della foresta fruscino e l'erba non sia cresciuta troppo alta. Il bramito è solitamente alla fine di luglio. Il periodo più adatto per la caccia al capriolo in Bulgaria è a maggio, quando si apre la stagione, e ad agosto, durante il periodo degli amori.
In Bulgaria, il capriolo abita le pianure e le montagne. Il metodo di caccia qui utilizzato è lo stalking, che richiede una buona preparazione. Tuttavia, l'attesa e l'inseguimento valgono se si desidera acquisire un trofeo con un peso di circa 300 - 450 g nelle aree di caccia montuose e 400 - 550 g nelle pianure bulgare nordorientali. I trofei di capriolo sono simmetrici, con lunghe corna riccamente perlate.
cervo rosso
I cervi nobili sono l'orgoglio delle riserve di caccia della Bulgaria. Alcuni dei migliori trofei di cervi nobili sono stati girati in Bulgaria.
Grazie al ricco biotopo naturale e alle cure adeguate, la popolazione vanta ottime caratteristiche di trofeo: potente, meravigliosamente simmetrico
- Caccia in Bulgaria
- кв Възходи Тутракан 7600
- BOOK YOUR HUNT IN BULGARIA
Гривяк
(Columba palumbus L.)
Срокове на ловуване
Ловът на гривяк е разрешен
от 15 август до 28 февруари.
Препоръчителни патрони със съчмен заряд за отстрел на гривяк
Екипът на БГ Ловци (bghunters.com) Ви препоръчва следните патрони:
- Препоръчителни патрони - 28g. за 16 кал. / 32g за 12 кал.
- № на сачмите - 7, 5
- Разстояние - 30-40 метра
Разпространение на гривяка
Видът е широко разпространен в Европа, Азия и Северна Африка. В нашата страна се среща повсеместно.
Описание на гривяка
Общият тон на оперението при гривяка е синкаво-сиво. Гушата и гърдите му са с розово-сив цвят, преминаващ към корема в сиво. От двете страни на врата и на крилата си има бели петна, а на опашката - широка тъмна ивица. Клюнът е оранжево-червен с жълт връх. Краката са червени. На дължина той достига 40-44 cm, а на тегло - до 500-600 gr.
Младите гривяци се отличават по това, че гърбът им е по-кафяв, белите петна на врата липсват, и гушата и гърдите не са розови, а мръсно кафяви.
Местообитания на гривяка
Обитава гористите местности, като се изкачва до 1800 m н.в., но числеността му не е голяма. По-значителна концентрация се наблюдава през есента, когато от север започват да долитат по-големи ята, които временно се задържат у нас и след това отлитат на юг. Гривяците остават да зимуват и в студени зими в случаите, когато има обилно плодоносене на бука.
Храна на гривяка
Гривяците ядат семена на културните растения, бурените, иглолистните дървесни и храстови видове, дъбов и буков жълъд, къпини, ягоди, боровинки и други плодове, пъпки, зелени части и др. Редовно поемат гастролити (дребни камъчета). Хранят се предимно на земята, но може да кълват буков и дъбов жълъд и някои ягодови плодове по дърветата.
Биология на гривяка
Гривяците, както повечето птици от сем. Гълъбови, образуват трайни двойки. Гнездото си правят от тънки клонки на различни височини по дърветата в най-глухите части на гората. Мътят два пъти през годината. В края на април женската снася две бели сравнително едри яйца. С изключение на северните райони, тя започва да мъти след снасянето на първото яйце и затова малките не са еднакви по размери. Мътят двамата родители, но женската лежи по-дълго време.
Малките се излюпват след 17-18 дни, растат бързо и след един месец напускат гнездото. Първите няколко дни прекарват с родителите си, след което образуват ята.
Гривякът е много предпазлив. Той се крие в най-гъстите части в короната на ниските дървета, а при високите често каца на самия връх и внимателно наблюдава наоколо. Има много добро зрение и отдалеч забелязва опасността. На храна отиват в определени часове сутрин и следобед. Гривякът пее само през размножителния период, като издава високи гърлени звуци.
Естествени неприятели на гривяка
Най-опасни за гривяка са дневните грабливи птици, бялката и златката, които атакуват гнездата с яйцата или малките пиленца.
Ловностопанско значение на гривяка
Гривякът е многочислен в почти всички части на своя ареал. Не е застрашен в световен аспект. През миналото столетие значително е разширил ареала си на север в Скандинавския полуостров. Интересен и ценен обект на ловния спорт. Полетът му е бърз и стремителен, а ловът е труден и изисква много търпение. Месото на гривяка е твърдо и не се отличава с добри вкусови качества.
За гривяка и неговия лов
Обикновено ловци допускат до себе младите гривяци. Най-често след първия или най-много след втория излет, когато се стреля по гълъбите, те стават много осторожни. Летят на голяма височина много бързо и трудно допускат ловеца на изстрелно разстояние. Това прави този лов много емоционален и всеки трофей - ценен.
Гривяците са много предпазливи и виждат поразително надалеч. Могат да различат и най-малкото движение или промяна на заобикалящата ги среда. Затова изграждането на прикритието трябва да стане най-добре от предишния ден, и то привечер.
Обикновено
ловци допускат до себе младите гривяци. Най-често след първия или най-много след втория излет, когато се стреля по гълъбите, те стават много осторожни. Летят на голяма височина много бързо и трудно допускат ловеца на изстрелно разстояние.
Това прави този лов много емоционален и всеки трофей ценен.
Нашата страна обитават три вида гълъби: скалният или сивият гълъб, гълъбът-хралупар и гривякът. От тях най-едрият е последният и той е обект на лов съгласно Закона за лова
и опазване на дивеча. За да ловуваме успешно на този интересен ловен обект, трябва добре да познаваме неговата биология и навиците му на живот.
Гривякът живее основно в иглолистните и смесени гори, като предпочита по-старите насаждения,
изпъстрени с поляни, и полета с единични дървета в тях. Общият цвят на оперението му е пепелявосив. Двете страни на шията му са металнозелени, с по една бяла ивица. На дължина мъжкият достига 40-44 см. Женската е по-дребна.
Гривякът
почива на сухи или разлистени клони по върховете на дърветата, а през горещите часове на деня - вътре в самата корона на дърветата. Полетът му е много бърз и с честа смяна на посоката и хоризонта. Храни се основно с житни зърна, иглолистни
семена, буков и дъбов жълъд, ягоди, капини, малини, рядко с охлюви и червеи, а рано напролет - и с пъпките на широколистните и иглолистни дървета. Вода пие чрез засмукване, като пъха цялата си човка във водата. Чрез това той затваря
восковицата на носните си отбори и по този начин може да образува вакуум в устната си кухина, посредством която засмуква водата.
Още при пристигането си през пролетта птиците са чифтосани. В първите дни двойките се държат по няколко
заедно. Мъжкарите токуват, накацали по високите клони на дърветата, издавайки характерното за тях гугукане: гурр-гру-гуру-ру. Женската прелита наоколо, като приглася с по-особени, стенещи звуци: ху-у-у или гу-у-у. На петия-шестия ден
от долитането си чифтовете се разделят и търсят място за гнездене. За построяване на гнездото си гривяците избират дебел, страничен клон или разклонение близо до стеблото, на високо и с гъста корона дърво. Самото гнездо е направено
някак си небрежно от преплетени тънки, сухи клончета и клечки. Отвътре го постила с по-нежна трева, но винаги е раздърпано, неугледно и не особено стабилно. Гривяците често използват и стари гнезда на свраки, дребни соколи и катерици,
като само доприбавят по някое друго клонче и суха трева. Брачните игри на мъжкаря около гнездото се състоят от шумни излитания, с пляскане на крилата, кръжене и устремно спускане. А преди да хвръкне и след като кацне, продължително
и високо гугука.
У нас гривякът мъти два, рядко три пъти за едно лято. Женската снася винаги само по две яйца. Те са чистобели. Първия път - в началото на април, втория път - в края на юни и началото на юли. Много често, ако птиците
са тревожени по време на гнезденето, второ люпило няма. Мътенето трае 17-18 дни, а малките остават в гнездото около 40 дни. Отначало те се хранят, както и малките на домашния гълъб, с "птиче мляко" (това е особена кашица, която се
отделя в специална жлеза в гушите на родителите), а по-късно и с размекнати зърна. Както казахме, възрастните гривяци са зърноядни птици. Гушата им е много голяма и побира 5-6 жълъда наведнъж. След като напуснат гнездото си, малките
се събират в ята и бродят в околностите, а старите отглеждат второто си поколение. Към края на август излита и второто люпило, и възрастните и младите птици се събират в големи и смесени ята. Рано сутринта те излитат за храна по нивите,
към 10:00 ч. кацат по дърветата, за да почиват. По обяд отиват хкрай реките и водоемите, за да пият вода и пладнуват по околните дървета. Следобяда отново отлитат към нивите, за да се хранят и на смрачаване се прибират в гората да
нощуват. Гривяците от по-северните страни започват в края на месец август - началото на септември своята миграция към зимните им местообитания. Това са бреговете на Средиземно море и островите в него.
Нашите гривяци предприемат
тези прелети през октомври. През по-мека и безснежна зима те остават до късна есен в Северна България, а в Югоизточна България и Южна Тракия дори остават да зимуват.
Гривякът е трудно и бавно размножаваща се птица. Счита се, че
младите започват да гнездят едва на втората година от своя живот и имат само едно люпило. Освен това, ако по някаква причина се развали чифтът гълъби напролет (поради смъртта на едната птица или изгубването при прелета), втората птица
остава сама и не прави гнездо, нито си търси другар до следващата пролет. От снесените две яйца рядко се излюпват и оживяват и двете малки. Гълъбчетата са много нежни и лесно загиват. Излетелите пък от гнездото млади птици са твърде
непредпазливи и още в първите си дни стават лесна плячка на хищници и хора. От друга страна, урбанизацията и масовото проникване на човека в горите, засилената сеч и други фактори намаляват още повече характерните местообитания на
този ценен вид. Гълъбите се оттеглят в по-малко населените и отдалечени райони и ако не намерят подходящо място за гнездене, въобще не снасят.
Най-подходящите месеци за лов на гривяк са септември, октомври и ноември. При топли зими,
когато гривяците зимуват у нас, ловът им може да продължи до закриването му през месец февруари.
Скалният гълъб е по-дребен от гривяка, оперението му е синкаво-сиво. От двете страни шията му е със зеленикав оттенък. На крилата си
има две черни препаски. Мъжкарят достига на дължина 34-38 см. Женската е по-дребна. У нас се среща доста често. Гнезди на колонии по скалите. Храната му е същата като на гривяка. Отлита по-рано от него на юг. В най-южните райони на
страната ни обитава целогодишно. Съгласно Приложение 2 към чл. 66, алинея I от Правилника за прилагане на Закона за опазване на дивеча, неговият лов в България е забранен.
Гълъбът-хралупар (дупляк) е с пепелявосиво оперение. На
крилата си има две неясни, размити черни ивици. Мъжкарят достига до дължина 33-35 см. Женската е по-дребна. Гнезди в хралупите на старите дървета, откъдето е получил и името си. Храната му е като на гривяка. През лятото се събира на
малки ята. Когато мигрира на юг, ятата са по-големи. Поради намаляване и дори изчезване на старите дървета с хралупи, числеността му е силно намалена и той реално е застрашен от изчезване. Също е строго забранен за лов.
Неприятели
за всички гълъби са ястребите, соколите, златката, бялката, невестулката, свраките, гарваните и много други фактори, които променят тяхното местообитание. Ловът на гривяци, съгласно приетия Закон за лова и опазване на дивеча, у нас
се извършва чрез причакване или чрез издебване. Ловът чрез причакване протича по следния начин. Птиците се изчакват обикновено или край местата за хранене - ниви, стърнища и др., или обикновено край реките и водоемите, където те идват
по обяд да пият вода. Тогава обикновено кацат на съседните дървета. Особено предпочитат някое дърво със сух връх и клони. За да се прикрие добре ловецът трябва да си е направил предварително чакало. Това е пръчкарник от зелени вършини.
Неговото изграждане е много важен елемент от този лов. Гривяците са много предпазливи и виждат поразително надалеч. Могат да различат и най-малкото движение или промяна на заобикалящата ги среда. Затова изграждането на прикритието
трябВа да стане най-добре от предишния ден, и то привечер. Най-добре е пред него да се приготви и солище с глина и малки камъчета, а отгоре да се покрие с анасон и овес, може и зрял грах. По този начин ще привлечем ятата с гривяците.
Когато
сутрин и вечер летят по нивите, за да си търсят храна, може да ги бием чрез причакване край пръснатите из полето дървета. Отново е желателно да се направи добро прикритие. Този лов е особено успешен, когато в него участват трима-четирима
ловци, прикрити на различни места по терена. След изстрел единият от ловците пропъжда гривяците от своето прикритие и те прелитат край позициите на неговите ловни другари.
- Чрез причакване могат да се бият птиците и край местата, където се прибират за нощуване.
- Вторият способ за лов е чрез издебване.
Тогава ловецът използва най-успешно наличните прикрития по терена, като се старае да се доближи на изстрелно разстояние до кацналите на някое дърво птици. Както казахме, те са обаче много предпазливи и това е много трудно.
Стреля се
с патрони, снаредени с дробинки № 7 или № 8, а при висок полет на птиците - с № 3 или № 4. Хубаво е патроните да са с концентратори. Повеждайки гривяка, трябва да дадем изпреварване от 1 -2 метра пред него, за да можем да имаме попадение.
В противен случай само си гърмим и плашим птиците.
По чуждестранните ловни канали ни показват лов на гривяци в някои страни от Европа, каквито са малко познати у нас.
Основният традиционен лов на тези птици там може да се раздели на няколко метода:
- С мрежи за ловене на гълъбите, характерен за страната на баските и в Италия. Това са вертикални мрежи, до десет на брой, или хоризонтални такива, покрити с растителност.
- Друг способ е от колиби за стрелба, характерен за Пиренеите. Там се използва и полагане на мрежи в полето за хващане на птици, без участие на хората.
- В югоизточната част на Франция, която в ландшафтно отношение и като терен е близка до нашите условия, се практикува ловуване на гривяци в гориста местност. Ще се спра по-подробно именно на този метод, защото той може да намери приложение и у нас.
Изграждат се съоръжения за лов на гривяци, които работят без мрежи, но тук е вложена много изобретателност и инженерна мисъл от страна на ловците. В районите на Арманяк, в Жирондинските степи или степите на Лот-е-Гарон, та чак до предпланините
на Пиренеите, традиционно се практикуват тези елементи, характерни за местните ловци, за лов на гривяци с различни тънкости и варианти, които варират в зависимост от топографията на местността и изобретателността на ловците. Участниците
в лова са екипирани с портативни радиостанции тип "уоки-токи", за да поддържат връзка между колибата за наблюдение и тази на земята. Разстоянието между двете е средно около километър и половина. Разгледани по-подробно, тези съоръжения
напомнят военни фортификации. Основната част от тях е колибата за наблюдението. Тя е едновременно място за живеене на ловците, има възможност да се готви, яде и почива вътре, но също така е и основен пост за ръководене и провеждане
на този вид лов. Колибата е снабдена с изнесен пост за наблюдение, който е най-високата част на съоръжението, откъдето се примамват птиците с имитиране на техните звуци. По принцип постът не се напуска никога по време на лов. През
целия ден ловците се сменят, за да могат да наблюдават прелета без прекъсване.
Основният помощник в "шпионирането" е гривяк, затворен в клетка. Неговата основна задача е да информира от своя кафез за пристигането на ятото птици
още преди да е забелязано от човешкото око. Този "супер гълъб" - мюре трябва да има остро зрение, за да различава подобните си отдалеч през клоните на дърветата. Обикновено той се поставя пред поста за наблюдение.
Около колибата
за наблюдение и нейния малък капак, който се затваря леко с ръка, за да прикрива напълно наблюдаващите, са разположени коридори и тунели, високи около 1.8 м и широки до 2.2 метра. Тяхната обща дължина може да достигне до километър.
Разположението им е строго специфично и се подчинява на конфигурацията на терена. С други думи, тунелите водят до характерни места, например малка горичка, където гривяците се разполагат при силен вятър, някой друг район, където птиците
кацат да нощуват, или характерни места от терена. В тунелите ловците се придвижват тихо и се стреля по птиците след зададен сигнал. Всеки ловец избира по една птица, един от тях брои: едно, две... - и на три последва колективен изстрел.
По
дължината на коридорите могат да се видят няколко колиби. Този начин на ловуване на гривяци е широко използван дори при ловуване в равнинните райони. Колибите за наблюдение служат и за подслон на ловните кучета, както и за задействане
на капаните, които се разполагат над примамки и се задействат оттук дистанционно.
Ловът на гривяк без стрелба се свежда само до факта птиците да се накарат да кацнат на земята, за да се уловят в капаните или мрежите. За целта другата
особено важна част от този начин на лов е примамката (мюрето), която ще свали ятото. Този безценен помощник е отново в колибата. Това е най-често гривяк, главата на който е покрита от качулка от алуминий, а самият той е поставен на
дървена пръчка. Плясъкът на неговите крила трябВа да се познаВа до съвършенство от ухото на ловеца, който се движи с птицата по коридорите, когато гривяците вече са кацнали на земята, но са прекалено далече или още летят и са високо.
Пляскайки с криле, примамката трябВа да имитира птица, летяща от дърво на дърво или кацаща на земята.
Последният важен елемент е гукането. Всеки ловец на гривяци трябва да може да издава звуците на птицата. В действителност, когато
гривякът кацне, примамен от плясъка на крилете на "мюрето" и фалшивото гукане на ловеца, остава само да се продължи диалогът до момента на изстрела с пушката. Ето така ловуват на гривяци нашите колеги във Франция. Почти като на фронта,
с предварително изградени фортификационни съоръжения, радиостанции, мрежи и капани. И това в една обединена и просперираща Европа. А ако някой по някакъв начин накърни техните традиционни методи на лов, колегите протестират и отнасят
този важен за тях въпрос дори в съвета на Европа.